Deze variant op het reguliere coachen heb ik bedacht om de coachee ook even te laten ontsnappen aan de context van het kantoor. Een andere omgeving leidt vaak tot andere gezichtspunten en nieuwe invalshoeken. In de buitenlucht voelen mensen zich vaak vrijer, minder gestresst en kunnen zij zichzelf makkelijker open stellen voor andere gedachten, ideeën en gevoelens. Praten met een coach, terwijl je aan het fietsen bent. Dat gaat vaak juist makkelijker dan vanuit een stoel of vanachter een tafel. Fietsen ontspant mentaal, terwijl je tegelijkertijd een fysieke inspanning levert. Fietsen prikkelt bovendien alle zintuigen; het zien, ruiken, horen en voelen. Als je fietst kun je genieten van het weer, de natuur en de afstand die je helemaal zelf aan het afleggen bent. Tijdens het fietsen wordt het makkelijker om jezelf in een helder perspectief te plaatsen en alle ‘ruis en ballast van het werk’ even achter je te laten. Op de fiets komt het heldere denken vanzelf. Terwijl jij je lichaam aan het werk zet, rolt je fiets geruisloos over het wegdek. Je stuurt, remt en schakelt wanneer nodig. De coach vertelt, legt uit, adviseert, luistert en stelt vragen. Hij geeft ruimte en confronteert waar het moet.
